Było EPO, leki na astmę, belgijskie kociołki, był doping genetyczny, był też Tom Simpson który sobie tego wszystkiego nie szczędził a jego śmierć nikogo niczego nie nauczyła. Tak czy siak, dużo już było sposobów na jazdę na kodach.
Dobrze wiesz czym one są. Wiesz, że kiedy pogoda jest super, mimo, że wcale nie powinna taka być, to jest to wspaniała okazja i wypadałoby z niej skorzystać. Wiesz też, że początek roku to czas wyprzedaży i kiedy te koła czy okulary do których od dawna wzdychasz można wyrwać za pół ceny to głupio by było to przegapić.
Wiesz o tym wszystkim. Że niewykorzystanie takiej okazji byłoby w pewnym sensie manotrawstwem. No dobra.
Też zdaję sobie z tego sprawę. Ale nie napiszę Ci gdzie wyhaczyć najciekawsze oferty. Opowiem Ci bajeczkę.
Ten plan jest kompletnie do niczego. Każdy, najmniejszy jego element można z łatwością poprawić. Każdy trener bez zawahania wytknie jego błędy i znajdzie lepsze rozwiązania. Każdy trener którego praca opiera się na nigdy dość zadowolonych z siebie zawodnikach.
Nie oszukujmy się, to nie jest znowu tak, że każdego jednego poranka wyskakujesz ochoczo z łóżka pełen energii i dziarsko ruszasz robić to, co określasz jako trening.
Kiedyś wszyscy sobie kupiliśmy swoje szosy i wtedy się zaczęło. Poznaliśmy znajomych, dołączyliśmy do ekip. Poznaliśmy kulturę. To co napawa dumą całe środowisko. Środowisko zawodników którzy dzięki niej są wyręczeni od myślenia i mogą wszystko kwitować “bo takie jest kolarstwo”. Chyba najwyższa pora się nad tym głębiej zastanowić.
Zaroiło się od wpisów o roztrenowaniu. Bardzo wesoło się to czyta. Bo wszystkie są takie same. Identyko! Rok temu też takie były. I dwa i trzy lata wstecz też. Ha ha! Cała plejada wpisów o tym jakie super jest roztrenowanie.
Wszyscy trąbią, że się skończył sezon. Wszyscy piszą, jeśli w ogóle coś piszą, jakieś podsumowania sezonu. Wszyscy mi mówią, że zboczyłem ostatnio mocno z kolarskiej tematyki. To teraz patrzcie na to, piszę teraz najbardziej standardowego, rowerowego posta od dawien dawna. Jak kultura nakazuje. Podsumowanie sezonu 2014.
Ojej! Jak zimno! Zima idzie. A to jeszcze nic, będzie gorzej. Trochę się już lękam. No dobra zaczynam się serio bać tej zimy.
Nic nie równa się z szybkim zjazdem na granicy ryzyka. Nic a nic. Trzeba się tylko tego nauczyć. Postaram się Ci w tym pomóc.
Może i nie wygrałem nigdy Mistrzostw Świata po ataku na zjeździe, ale tak się składa, że miałem tę wyjątkową przyjemność zjechać z kilku gór z tym któremu się to udało, więc jakiegoś tam pojęcia w temacie nabrałem.
